Spierpijn

februari 13, 2017 door almerenatuur 1 reactie

Zaterdagochtend, het is koud en af en toe vallen wat sneeuwvlokken. Het is de ideale tijd om wat wilgen te knotten. Het leidt wel tot spierpijn in armen en schouders, maar na gedane arbeid is het goed rusten. Niet te lang want ik heb wat “monsters” meegenomen om te determineren. Zo diep ik uit mijn jaszak een dood wilgentakje op met zwarte kussentjes. De kussentjes zijn hard en hebben kleine putjes, als een heel klein speldenkussen. Daar moet natuurlijk een naam bij gevonden worden.

Via waarneming.nl kom ik al snel bij de juiste identiteit, het is het wilgenschorsschijfje. Binnen Almere is hij nog op één andere plek gevonden, een wilgenbosje in het Pampushout. Niet dat het een zeldzame soort is, hij wordt simpelweg makkelijk over het hoofd gezien. Het wilgenschorsschijfje is een zwam die specifiek op dood wilgenhout voorkomt. De harde kussentjes breken door de bast van een dode tak heen en bedekken op den duur grote oppervlakten. Zoals zo veel zwammen breken zij organische stoffen af in anorganische en vormen dus een belangrijke schakel in de stoffenkringloop.

Zwammen of paddenstoelen worden opgedeeld in zakjeszwammen en steeltjeszwammen. Het zakje en steeltje verwijst naar de manier waarop de sporen worden gevormd. Ofwel acht microscopische sporen in een zakje, ofwel vier aan een steeltje. Een steeltjeszwam is dus niet vernoemd naar de steel die we met het blote oog onder de “modelpaddenstoel” zien. Mijn schorsschijfje behoort tot de zakjeszwammen.

De zakjeszwammen omvat een grote groep organismen. Het schorsschijfje is slechts één van de circa 65.000 beschreven soorten. Andere bekende vertegenwoordigers zijn de zwammen die met algen de samenlevingsvorm van korstmossen vormen. Verreweg de bekendste is echter Penicillium chrysogenum, de schimmel waaruit penicilline wordt gewonnen. Van het schorsschijfje is geen medicinale werking bekend. Tegen mijn wilgenknot-spierpijn zal het ook vast niet helpen.

Ton Eggenhuizen

Advertentie