De buren zouden kunnen denken dat we ’s nachts de was buiten hangen. Aan een lijn hangt een wit laken en er staat een felle lamp naast. Gelukkig weten de buren beter. De opstelling is bedoeld om nachtvlinders te lokken. Door de vele betegelde tuinen in de omgeving is dit niet de beste plek om te nachtvlinderen. Maar de logistiek is wel lekker simpel.
Er verschijnen dus niet veel soorten nachtvlinders en daarom is de scope ook gericht op andere insecten; vliegen, kevers en wantsen die de nacht gebruiken om op de vleugels te gaan. Toch kom ik deze avond vlindergewijs voor verrassingen te staan. Na jaren de eerste Lindepijlstaart (en meteen twee!) bijvoorbeeld. Dan ineens komt een grote zeer lichte mot aanvliegen. Een fractie zit het beestje stil, parelwit met een brede zwarte zoom. Onmiskenbaar een buxusmot. Mijn eerste in Almere, eerder zag ik het beestje al in Brabant.
De buxusmot is in Nederland een nieuwkomer. Van origine komt hij voor in Oost-Azië. Waarschijnlijk is het beestje in 2005 met een zending buxusboompjes uit China in Duitsland aangekomen. Ze kunnen zich kennelijk succesvol voortplanten, want in 2007 werden de eerste motten in zuidelijk Nederland waargenomen. Inmiddels ligt het verspreidingsgebied ten zuiden van de lijn Alkmaar – Winterswijk. Daarnaast komt de soort verspreid in Groningen voor. Als we de lijn tussen Alkmaar en Winterwijk trekken, ligt Almere pal op de frontlinie.
Op 14 juni 2017 werd de eerste Almeerse buxusmot gezien en mijn motje twee weken later is de achtste waarneming in Almere en Flevoland. Driftig fladderend schiet de mot over mijn laken. Vanzelfsprekend wil ik er een fotografisch bewijs van dus er ontstaat een kat-en-muis-lichtspel tussen de driftige fladderaar en de foeterende nachtvlinderaar met fototoestel. Eindelijk zit hij even stil en kan de foto worden gemaakt. Ik ben benieuwd of de soort dit jaar nog de sprong naar Lelystad zal maken, zeker weten dat onze oostelijke nachtvlindervrienden er al naar uitkijken.
Het schijnt dat de buxusboompjes en hun eigenaren er minder naar uitkijken. Ze kunnen een behoorlijke aanval op je haag uitvoeren en niemand zit op een bruine haag te wachten. Maar ik vrees dat de soort hier voor altijd zal blijven. Bestrijden zal immers lastig zijn en ook andere insecten schaden. Berusten is de enige oplossing. En natuurlijk lering trekken uit dit geval. Bij import moet men veel alerter zijn op wat er aan ongenode gasten meekomt. En waarom zouden we buxusboompjes uit China moeten halen?
Ton Eggenhuizen
Almere Natuur 