Scrollend door de foto’s op mijn mobiel kom ik eind december een plaatje van lieveheersbeestjes tegen. Ik stuur de foto door via twitter en wens mijn volgers al vast een gezond en geweldloos nieuw jaar. Het lieveheersbeestje is immers een krachtig symbool geworden tegen zinloos geweld. Zelfs zo krachtig dat het plaatje inmiddels voor zichzelf spreekt. En wie er nu niet tegen zinloos geweld?
Het zijn typisch van die nieuwjaarsgedachten: gezondheid, geweldloosheid, geluk en vrede. Je wenst het met de grootst mogelijk gemak iedereen toe. Dit overpeinzend loop ik langs het Weerwater in Almere. Verderop dobberen wat meerkoeten en een enkele kuifeend. Net als het zonnetje door de wolken piept loop ik langs een mannetje krakeend. De subtiele tekening van grijs-en-zwarte marmering valt daardoor extra op. En met het licht komen nu alle nuances in het verenpak mooi uit. In weinig lijkt de krakeend op zijn schreeuwerige neef de wilde eend met de metaalgroene kop, de witte halsring, kastanjebruine borst en de zwart met witte staart.
Mijn gedachten gaan weer terug naar die obligate nieuwjaarsgedachten. Zou het niet mooi zijn als we elkaar voor 2017 wat meer nuance en subtiliteit toewensen? Ik heb immers het gevoel dat deze twee aspecten de laatste jaren weinig meer worden gewaardeerd. En als je er even stil bij staat, even het zonnetje erop laat schijnen, blijkt het zo waardevol.
Ik ben bang dat ik de tijdgeest niet mee heb om de krakeend als symbool voor nuance en subtiliteit gelanceerd te krijgen. Toch wens ik alle lezers met de bovenstaande krakeend-foto dat zij minder geconfronteerd worden met geschreeuw, gevloek en hatelijkheid en meer met nuance en subtiliteit.
Ton Eggenhuizen