Bladpootrandwants

Met zijn dikke “kuiten” en een lengte van zo een twee centimeter is de bladpootrandwants een opvallende verschijning. De soort is met een opmerkelijke opmars bezig. In 2007 werd de wants voor het eerst in Nederland waargenomen, het jaar erop was de eerste Flevolandse waarneming in Lelystad een feit. Inmiddels komt de soort in heel Nederland voor. De laatste jaren wordt de soort in Flevoland twintig tot dertig keer waargenomen, met een piek in september en oktober.

Aangezien de wants leeft van het sap uit dennenkegels wekt het geen verwondering dat de soort in Almere nog schaars is. Zo veel dennenbossen hebben we niet. Dit jaar lijkt de soort evenwel algemener dan ooit met alleen al vijftien waarnemingen in Almere. Ook opvallend is dat er diverse dieren zijn aangetroffen op hoge gebouwen, met als hoogtepunt de 14e verdieping in een flat aan het Weerwater. De soort verspreidt zich vliegend en weet zich kennelijk aangetrokken tot hoge objecten, mogelijk door de nachtelijke verlichting. Ze overwinteren graag binnenshuis.

De bladpootrandwants komt van origine in Noord-Amerika voor en wordt daar af en toe gezien als plaaginsect. Of het in Nederland zo een vaart loopt laat zich slechts raden. Feit is wel dat het beestje inmiddels zo algemeen is dat hij niet meer is weg te krijgen.

Advertentie

De piek in de kerstboom

Het lukt ons maar zelden, een kerstboom met kluit ook na de kerst in leven houden. Maar dit keer lijkt het te slagen. In december bij Intratuin aangeschaft, de volle periode van voor kerst tot en met driekoningen binnen in huis, vervolgens een pittige nawinter er over heen. Niet bepaald omstandigheden die gunstig zijn voor het in leven houden van een fijnspar. En toch, in het voorjaar liepen de knoppen uit.

Die knoppen blijken prima indicatoren voor de hoeveelheid water die de plant nodig heeft. Hangen ze er als een dood vogeltje bij, krijgt de boom een slok, staat ze fier recht vooruit, dan heeft de boom genoeg. Kortom, we hebben wel aandacht voor onze spar. Daarom viel ons ook de vraat op aan de toptak, de tak waar ik in gedachten over vijf maanden al de piek op aan het zetten was. Wie heeft die vraat op zijn geweten, en bovenal, is dat een diersoort die we in Almere nog niet eerder hebben aangetroffen? Kortom, hebben we weer een nieuwe soort voor Almere te pakken? We turen ons suf, maar de “dader” houdt zich verborgen.

Dan ineens ziet Annemiek een wants lopen, niet eens op de boom zelf. Die zit rap in een bewaarpotje dat altijd voor dit soort gelegenheden in de buurt ligt. Ik heb niet direct een naam paraat, dus maar snel met mijn mobiel een foto. Tegenwoordig is mijn eerste determinatiestap de foto “door de app trekken”. Waarneming.nl heeft namelijk een paar fraaie app’s gebouwd (Obsidentify) die op basis van de foto’s in de database redelijk accuraat met een naam komt. Obsidentify komt met lindespillebeen. Een wants met dunne lange poten. Die lange poten klopt, maar de tekening op de vleugels overtuigt mij niet. Maar goed, ik weet wel waar ik nu verder moet zoeken.

Ik ploeg mij door de soortbeschrijvingen van de spillenbenen en kom uit op sparrenspillebeen. Deze wants verorberd luizen, maar zuigt ook het sap uit bladeren van de spar. En het blijkt ook nog eens een zeldzame gast te zijn. Op waarneming.nl vind ik maar negen waarnemingen, van zes verschillende locaties. Deze locaties zijn gelegen in de provincies Limburg, Noord-Brabant, Overijssel en Gelderland. We hebben dus inderdaad weer een nieuwe soort voor Flevoland in de tuin. Of dit beestje al met kerstmis in de boom zat of heel recent is komen aanvliegen zullen we wel nooit te weten komen.

Ton Eggenhuizen