Ed, Willem en de wet

december 17, 2012 door almerenatuur 2 reacties

Het kan bijna niemand zijn ontgaan: Almere heeft bevers. En niet zo weinig ook. Na een aanvankelijke voorzichtige groei gaat het inmiddels crescendo met dit grootste Europese  knaagdier. Op grond van tellingen kunnen we stellen dat inmiddels 35-50 dieren binnen onze gemeentegrenzen huizen. Het lijkt zelfs niet onmogelijk dat de populatie nog gaat verdubbelen.

Hoewel de bevers al redelijk dicht op de bebouwing zitten, zullen maar weinigen ervaring met dit fantastische dier hebben. Het is een schemer- en nachtdier die doorgaans in een gegraven hol in een oever zit, bij voorkeur op een plek met struweel. De ingang van de burcht zit meestal onder water. Zodra ze onraad proeven, duiken ze onder water en kunnen dan minutenlang uit het zicht blijven.

Dammen worden alleen gebouwd in stromend water. Het doel van een dam is immers het opstuwen van het waterniveau, zodat een groter oppervlak leefgebied ontstaat.  Dat leefgebied bestaat uit kruiden (zomer) en houtige gewassen (winter) in of in de directe nabijheid van water. In Almere hebben we weinig stromend water, dus beverdammen zien we bijna nooit. De eerste dam werd gebouwd in de (kunstmatige) Gooimeerbeek en recent werd een dam aangetroffen in de afvoersloot van Tussen de Vaarten naar de Lage Vaart. Het waterschap kreeg daar lucht van toen ze bemerkte dat een overlaat in Tussen de Vaarten wel erg hoog bleef staan. Een flinke regenbui in de wijk zou direct tot natte voeten leiden.

Omdat de bever een streng beschermde soort is, mag je niet zondermeer zijn leefgebied aantasten. Onder voorwaarden is dit wel mogelijk, maar dan moet dat weloverwogen gebeuren met zoveel mogelijk oog voor de bescherming. De bescherming voert natuurlijk niet zo ver dat de menselijke belangen het onderspit moeten delven. Je moet de wet zien als een stok achter de deur om bij maatregelen ter bescherming van menselijke belangen, de natuurbelangen zo veel mogelijk mee te laten liften. Er is nu gekozen voor het omleiden van het water en eventueel het verlagen van de beverdam, als de omleiding onvoldoende werkt. Op deze manier kan de bever blijven zitten op de locatie en komt ook het waterbeheer niet in gevaar.

Als er geen beschermingswet was geweest, was de bever vast afgeschoten en de dam verwijderd. Dikke kans dat er dan weer een andere bever was opgedoken die precies het zelfde kunstje zou flikken. Door de wettelijke verplichtingen word het vanzelf noodzakelijk om het probleem ecologisch te benaderen: waarom zit het dier hier, hoe kunnen we zijn leefgebied zoveel mogelijk intact houden en toch de waterafvoer op peil te houden. Je ziet dus dat de wet automatisch tot veel duurzamere oplossingen leidt. Daarmee wordt duidelijk dat de wet geen belemmeringen opwerpt, maar aanzet tot bezinnen voorafgaand aan het beginnen, tot slimme maatregelen die duurzaam zijn én met een veel grotere kans op slagen.

Advertentie